Имрӯз дар Кумитаи давлатии сармоягузорӣ ва идораи амволи давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон чорабинии тантанавӣ бахшида ба рӯзи Президент баргузор гардид.
Тазаккур дода шуд, ки 16-уми ноябр, тибқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» ҳамчун Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷашн гирифта мешавад. Маҳз дар ҳамин рӯз, 16 ноябри соли 1994 фарзанди фарзонаи миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бори нахуст ҳамчун Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар назди халқу Ватан Савганд ёд карданд. Дар ҳамин сол дар аввалин Конститутсияи Ҷумҳурии соҳибистиқлоли Тоҷикистон, ки аз тарафи мардум қабул карда шуд, шакли идораи Тоҷикистон ба шакли Ҷумҳурии Президентӣ табдил дода шуд.
«Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Иҷлосияи сарнавиштсози Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ваъда доданд, ки ба Тоҷикистон сулҳ меоранд, то охирин муҳоҷирро ба Ватан бармегардонанд ва миллати азияткашида ва парокандаи тоҷикро сарҷамъ мекунанд.
Пас аз талошҳои ҷонфидоёна, сафарҳои пурхатар ва гуфтугӯҳои созанда бо гурӯҳҳои мухталифи сиёсӣ ба ин абармарди сиёсат, шуҷоъ ва хирадманд муяссар шуд, ки ҷони худро ба гарав монда, ваҳдату сулҳро дар кишвар барқарор намоянд».
Қайд гардид, ки кишвари мо дар арсаи ҷаҳонӣ соҳиби обрӯи эътибори бесобиқа шуда, таҷрибаи сулҳи тоҷикон ба дастуру китобҳои сиёсатшиносӣ ворид гаштааст. Суботу оромӣ ва рушди бемайлони кишвар ба даст омад, сатҳи зиндагии мардуми мо хеле боло рафта, Тоҷикистон ҳоло аз кишварҳои амнтарини дунё ҳисобида мешавад ва Душанбе ба пойтахти чорабиниҳои бузурги байналмилалӣ табдил ёфтааст.